Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα

Μια παράσταση με διάρκεια 105 λεπτά, που παρουσιάζει τη ρεαλιστική ιστορία του Βίγκαν και της Γιάσμινσκα σε υπερρεαλιστικό πλαίσιο. Επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του χαμένου γιού τους. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία, εκμεταλλευόμενη το πένθος τους. Η παράσταση αναδεικνύει την εκμετάλλευση των ανθρώπων για την παραγωγή κέρδους, ενώ εστιάζει στην κόρη του ζευγαριού, Ίντα, που βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού της ύπαρξής της.